‘Prachtig allemachtig!’

As-Salaam-Alaikum!

Het is alweer een tijdje geleden dat we een blog hebben geplaatst, we hebben het hier zo leuk dat we de blog een beetje zijn vergeten.

We beginnen bij het avontuur dat ons het meeste is bijgebleven.

Dat was….. De woestijn! Hier zijn we vorig weekend heen geweest en dit was super gaaf en zullen we nooit meer vergeten!

En dat begon om 05.00 uur vrijdag 24 april in de vroege ochtend. Zoals gewoonlijk waren we aan de late kant, en konden we net op tijd de trein naar Fes halen. Na een tijdje zoeken kwam een klein tenger mannetje naar ons toegelopen die zich voorstelde als Mohammed van Camel Excursions. Hij was onze privé chauffeur voor dit hele weekend.

Hij bracht ons die dag in 10 uur naar Merzouga, met mooie stops in de reis. Bij onze tweede stop waande we ons in een soort Apenheul waar we loslopende apen pinda’s konden voeren. Na 10 uur rijden verbleven we in het hotel Normad Palace, een hotel aan de rand van de woestijn.

We keken allemaal uit naar de volgende dag, waar we eerst overdag door de woestijn gingen crossen en daarna op kamelen met zonsondergang naar het berberkamp zouden rijden, om die avond in berberstijl te eten, te dansen en te slapen in een tent. Wat die dag helemaal bijzonder maakte was de verjaardag van Jannie! S’ avonds werd een chocolade verjaardagstaart met naam en leeftijd speciaal door de organisatie bezorgd voor Jannie. We hebben die avond feest gevierd door uitbundig te dansen en zelfgemaakte sangria te drinken van onze Spaanse vrienden.

De volgende ochtend werden we met teveel daglicht wakker en waren we een uur te laat voor onze geplande zonsopgang. We werden vriendelijk verzocht om ons zo snel mogelijk klaar te maken aangezien we al achter op schema liepen. Vijf minuten later stapte we met onze beurse billen weer trouw op Bob Marley en Jimmy Hendriks om terug te rijden naar het hotel. Om vervolgens weer terug te rijden naar Fes.

Afgelopen weekend waren we uitgenodigd door JIhane, de collega van Ali, om haar woonplaats Meknes te bezoeken. We werden vriendelijk ontvangen door haar ouders in de enorme woonkamer wat s’ nachts onze slaapzaal was.

Jihane leidde ons enthousiast rond in het mooie en te heette Meknes. Ik, Carola, had het met mijn te erge verbrandde buik al heet genoeg.

Ondertussen groeien onze teacher skills behoorlijk en kunnen we ons aardig redden met onze 15 geleerde Marokkaanse woorden. We vinden het dankbaar werk en voelen ons gewaardeerd door de kinderen, door de vele dagelijkse kusjes, knuffels en high-five ‘s.

Wanneer elke Marokkaan hoort dat wij uit Hollanda komen roepen zij: ‘prachtig allemachtig!’ En deze woorden beschrijven onze tijd hier. We vinden het hier geweldig en willen nog niet naar huis!

Beslama! Liefs van Irma en Carola

Teacher, teacher, teacher!!!

Hallo lieve meelevers,

Vandaag een berichtje van de twee “teacher, teacher, teachers!!!” van de groep. We hebben er nu twee weken lesgeven opzitten op de Abdesalam Sayah School. Voor Melina waren dat 18 lesuren en voor Jannie helaas een stuk minder, want die brak heel ongelukkig na 4 uur in Rabat al haar enkel. Ons lesrooster bestaat uit 4 dagen per week 2 uur. Voor ons helaas weinig, maar voor onze leerlingen veel als je beseft dat ze vrijwillig en buiten hun eigen rooster om onze lessen volgen. Op woensdag en vrijdag komen ze er zelfs, op hun enige vrije momenten in de week, speciaal voor terug naar school. Dat merken we ook wel, want de leerlingen zijn bijzonder enthousiast en gemotiveerd, wat het voor ons tot een extra leuke ervaring maakt! We geven Engelse les aan een groep van ongeveer 20 leerlingen rond de 15 jaar. Dit was voor ons nog even zoeken aan het begin. Vooral omdat we toen nog geen idee hadden van het niveau van de klas en van de verwachtingen naar ons toe. In de eerste week hebben we vooral veel leuke spelletjes gedaan om de leerlingen te leren kennen. Hieruit concludeerden we dat het niveau wel erg verschillend is in de klas. Na week 1 hebben we besloten om voor elke week een thema te kiezen en hier alle activiteiten op aan te laten sluiten. Dit hebben we nu een week uitgeprobeerd en dat ging heel goed en gaf ons allemaal wat meer structuur. We doen verschillende spelletjes waarbij we niet bang zijn voor een beetje chaos. En hoewel het “teacher, teacher, teacher!!!” geroep van de leerlingen na een tijdje wel een beetje op onze zenuwen begint te werken, worden we helemaal blij van het enthousiasme dat ze hiermee samen uitstralen.

Ook de docenten zijn zichtbaar blij met onze aanwezigheid. Zo werden we bijvoorbeeld al eens uitgenodigd in de lerarenkamer om een kopje Marokkaanse thee met ze te drinken, worden we altijd enthousiast gedag gezegd en doen verschillende docenten hun best om een praatje met ons te maken.

Elke dag als we op school aankomen is het weer een verrassing in welk lokaal we terecht komen. Een ruimte met smartboard en een enorme bak van een computer er naast, een soort scheikundelokaal met kapotte wasbakken en tafels gemaakt van badkamertegels of een oud klaslokaal met dichtgeschilderde ramen. Áls we überhaupt een lokaal binnenkomen. De eerste dag moest de conciërge eerst 30 (niet overdreven) sleutels proberen om het lokaal open te krijgen, gelukkig lukte dat na een kwartier. En eruit komen is ook al eens een uitdaging op zich gebleken.

Dat we nog geen geoefende leraressen zijn hebben we ontdekt toen we per ongeluk met permanent marker 'Milk' op het whiteboard schreven (Haha, dus niet te ontkennen dat wij het waren...). Dan ben je wel even dankbaar dat twee 14 jarige meisjes je uit de brand kunnen helpen door het via een trucje weg te halen.

Naast onze lessen en de nodige voorbereidingsuren hebben we gelukkig ook genoeg tijd om Rabat en omgeving te ontdekken. Afgelopen zaterdag hebben we eindelijk voor het eerst het nachtleven van Rabat uitgeprobeerd en zijn we met zijn 5en naar een cafeetje geweest, om te vieren dat Jannie 3 jaar haar donorlongen heeft. Hier hebben we lekkere in Fez gebrouwen biertjes gedronken, heel Nederlands vonden we het goedkoopste biertje op de kaart toch nog wat duur naar verwachting, maar toen we later merkten hoeveel gratis lekker eten hierbij kwam was dit zeker niet meer het geval. Dus we hebben vervolgens wéér heel Nederlands uitgebreid gebruik gemaakt van dit gratis eten en naast olijven, pizza en worstjes wel drie grote borden popcorn leeg gegeten. Naast ons waren er maar weinig vrouwen in deze bar vol met mannen. Die rokend en drinkend wél heel netjes naar op DVD opgenomen natuurfilms van de Duitse National Geographic keken.

Vandaag was het tijd voor een omgevingsuitje en zijn we met een klein roeibootje naar de overkant van de rivier gebracht. Hier ligt Rabats zusterstadje Salé. Aangezien in onze reisgidsen verschillende verhalen stonden over de veiligheid van vrouwen in de Exotische Tuinen in Salé, voelden we ons natuurlijk bijzonder uitgedaagd om dit eens even met eigen ogen te gaan ervaren. Maar zoals de meest recente gidsen al lieten blijken waren er geen enge mannen te vinden en was het juist een heerlijk rustgevende tuin met prachtige uitheemse planten en bomen. Wat een andere ervaring dan de stad met zijn altijd aanwezige achtergrond geluiden en op sommige momenten best opdringerige mannen.

We hebben in drie weken tijd al ontzettend veel beleeft, en gaan de komende maanden zeker ook nog veel beleven! We kunnen niet wachten!

Groetjes, Jannie en Melina

Rabat, ons nieuwe thuis.

De tweede week

Bonjour!

Vandaag gaat mijn tweede week in Rabat alweer van start! Time flies. Mijn eerste week heb ik best moeten wennen, niet aan het land, want zodra ik uit het vliegtuig kwam voelde het als ZEN. De vibe wat in dit land hangt vind ik zo zalig! Hier MOET niks maar MAG wel alles. En in Nederland MOET alles en MAG heel weinig, zodra het niet binnen de regeltjes valt. Ik slaap in 1 huis met 11 andere mensen, & ik slaap op 1 kamer met 3 anderen meiden. Hier moest ik in het begin aan wennen en was ik even uit mn doen, want in Sittard ben ik erg gesteld op mijn tempeltje dat helemaal voor mij alleen is en nu moest ik ineens met ons 4e 1 kamer delen ???? maar goed ik ging naar mezelf kijken en vond van mezelf dat ik erg verwend reageerde hier op want er zijn genoeg mensen die niet eens een dak boven hun hoofd hebben en laat staan een warm nest om s'avonds in te kruipen! Ik ben heel dankbaardaarna kwam dingetje nummer 2, er is alleen een wasmachine met KOUD water, hier werd ik al helemaal kriebelig van want als ik iets verschrikkelijk vindt is het als ik mn kleren niet kan wassen!!!!! Koud water is gwn onhygiënisch.. Na een tijdje geklaagd en gezeurd te hebben walgde ik alweer van mn luxe instelling en kwam ik samen met Carola ( 1 vd andere vrijwilligers meiden ) tot t besluit dat we onze kleren op de hand gaan wassensmile-emoticondus vandaag gaan we een emmer kopen in de medina! Probleem opgelost. Het gast gezin zorgt ontzettend goed voor ons, onze gastmoeder kookt 3 x per dag zalig voor ons. En om even lekker af te schakelen vd drukte, heb ik me aangemeld bij een sportschool waar ik elke dag heen ga, en dat is heerlijk!! Het project was even wennen want we werden in t diepe gegooid en er was weinig duidelijk over hoe en wat en de vrouwen spreken geen engels en ik geen frans dus dat was lastig ???? maar met handen en voeten kom je al een heel eind!! We gaan de kindjes het alfabet leren vandaag im excited!

Groetjes van Britt

Aangekomen in Rabat

Salaam! Onze eerste blog vanuit Marokko!

We zijn aangekomen in Fez! Het was een hele reis. Een week van te voren was ik al bezig met een koffer inpakken. Ik mocht er namelijk twee meenemen, dus ik dacht; dat haal ik makkelijk met de kilo’s. Dus niet! Ik had elke keer teveel, dus ik ben de hele week aan het wegen geweest om te kijken hoe ik uitkwam en wat ik echt wilde meenemen en wat ietsjes minder.

Uiteindelijk had ik nog twee kilo per koffer te veel. Ik schaam me wel een beetje want Melina en Maya hebben hun backpack tas en dat is het. Wauw. Respect voor hen.

Ik zag erg op tegen het vliegen, vooral het opstijgen vond ik niet leuk maar eenmaal in de lucht voelde ik me al wat beter en kon ik mij ontspannen. Al in het vliegtuig viel mij op dat veel (marokkaanse) mensen ons aankeken. We zijn ook natuurlijk met vijf meiden (+ een hele boel koffers en tassen). Na een goede vlucht kwamen we aan in Fez. Ik maakte zodra we uit het vliegtuig stapte een foto van het mooie uitzicht. Het vliegveld lag langs het water met palmbomen. Ik werd gelijk aangesproken dat ik geen foto’s mocht maken. Dat was ik vergeten: uit respect is het handig om eerst om toestemming hiervoor te vragen. Dat was ik in mijn enthousiasme vergeten. Oeps. Ik voel me een beetje een domme Hollandse toerist.

Hierna liepen we naar de taxi’s. Die al met grote getallen bij het vliegveld staan. We gingen onderhandelen over de prijs. Heel handig is om dit van te voren te doen, zodat je achteraf geen hele hoog prijs betaald. Eenmaal veilig aangekomen in ons hotel en na ons een beetje opgefrist te hebben gingen we op zoek naar een restaurant om te eten. Hiervoor moesten we ook met de taxi want we wilden graag eten in de Medina. De medina betekent dat dit het oude gedeelte is van de stad. Dit is vaak een steeg met daaraan weer gangetjes met overal kleine winkeltjes met eten, kruiden, schoenen, kleding, sieraden van alles wat, heel gezellig. Ons huis waar we verblijven in Rabat grenst aan de Medina. Toen we door deze steeg liepen, werd er veel naar ons geroepen. Iedereen wilt wat van ons en dat vond ik vervelend. Ondertussen waren we een uur aan het zoeken naar een soort restaurant. Alles is heel klein. Verder zag ik alleen maar mannen op straat lopen en erg weinig vrouwen. We werden aangesproken door een jongen dat zijn moeder een restaurant had. Omdat we al een uur liepen dacht we, we zien het wel. We liepen echt door kleine zand steegjes, links rechts. Overal lag hier vuilnis, gaten in de stegen, kattenpoep, veel katten en honden. Vooral veel kleine katjes die er erg schattig uit zagen. (Nee, ik ga ze niet aaien, aangezien ik dat aan iedereen van het thuisfront heb beloofd.) Heel erg zielig wel. We kwamen uit in een leuk restaurant waar we lekker hebben gegeten! Terug naar de taxi, was het ondertussen al 22.15 uur. Ik vond het een beetje griezelig omdat alle winkeltjes dicht waren en het een stuk minder druk was. En weer veel mannen overal. Ik heb onderweg 1 vrouw gezien maar meer niet.

De volgende dag gingen we om 08.40 uur met de trein naar Rabat. We wilden de snel trein nemen, deze was twee uur. Maar deze ging drie uur later dan het tijdstip dat we afgesproken hadden met Ali, onze begeleider in Rabat. Dus namen we de stoptrein, deze duurde 3,5 uur. We kwamen 12.15 uur in Rabat. Dit was weer een heel avontuur aangezien we veel ste veel (en ik zware) koffers hadden. deze stonden eerst met pijn en moeite in het gangpad maar hierdoor kon er niemand langs. Uiteindelijk moesten we verplaatsen naar een coupe, met alle koffers. wat een gesleep. Ik ben ondertussen al heel wat spierballen rijker. Eeenmaal aangekomen in Rabat was dit een andere wereld. Rabat zag er heel mooi en modern uit. Fez was een oude stad.

Marokko is echt een totaal ander land. Nu al veel nieuwe indrukken gekregen. Erg leuk! Maar ook nog te veel om te leren, haha.

Tot mijn volgende blog! Iedere week ong. Schrijft er iemand een blog.

Me eselemeh. Betekent tot ziens! Carola