Hallo lieve meelevers,

Vandaag een berichtje van de twee “teacher, teacher, teachers!!!” van de groep. We hebben er nu twee weken lesgeven opzitten op de Abdesalam Sayah School. Voor Melina waren dat 18 lesuren en voor Jannie helaas een stuk minder, want die brak heel ongelukkig na 4 uur in Rabat al haar enkel. Ons lesrooster bestaat uit 4 dagen per week 2 uur. Voor ons helaas weinig, maar voor onze leerlingen veel als je beseft dat ze vrijwillig en buiten hun eigen rooster om onze lessen volgen. Op woensdag en vrijdag komen ze er zelfs, op hun enige vrije momenten in de week, speciaal voor terug naar school. Dat merken we ook wel, want de leerlingen zijn bijzonder enthousiast en gemotiveerd, wat het voor ons tot een extra leuke ervaring maakt! We geven Engelse les aan een groep van ongeveer 20 leerlingen rond de 15 jaar. Dit was voor ons nog even zoeken aan het begin. Vooral omdat we toen nog geen idee hadden van het niveau van de klas en van de verwachtingen naar ons toe. In de eerste week hebben we vooral veel leuke spelletjes gedaan om de leerlingen te leren kennen. Hieruit concludeerden we dat het niveau wel erg verschillend is in de klas. Na week 1 hebben we besloten om voor elke week een thema te kiezen en hier alle activiteiten op aan te laten sluiten. Dit hebben we nu een week uitgeprobeerd en dat ging heel goed en gaf ons allemaal wat meer structuur. We doen verschillende spelletjes waarbij we niet bang zijn voor een beetje chaos. En hoewel het “teacher, teacher, teacher!!!” geroep van de leerlingen na een tijdje wel een beetje op onze zenuwen begint te werken, worden we helemaal blij van het enthousiasme dat ze hiermee samen uitstralen.

Ook de docenten zijn zichtbaar blij met onze aanwezigheid. Zo werden we bijvoorbeeld al eens uitgenodigd in de lerarenkamer om een kopje Marokkaanse thee met ze te drinken, worden we altijd enthousiast gedag gezegd en doen verschillende docenten hun best om een praatje met ons te maken.

Elke dag als we op school aankomen is het weer een verrassing in welk lokaal we terecht komen. Een ruimte met smartboard en een enorme bak van een computer er naast, een soort scheikundelokaal met kapotte wasbakken en tafels gemaakt van badkamertegels of een oud klaslokaal met dichtgeschilderde ramen. Áls we überhaupt een lokaal binnenkomen. De eerste dag moest de conciërge eerst 30 (niet overdreven) sleutels proberen om het lokaal open te krijgen, gelukkig lukte dat na een kwartier. En eruit komen is ook al eens een uitdaging op zich gebleken.

Dat we nog geen geoefende leraressen zijn hebben we ontdekt toen we per ongeluk met permanent marker 'Milk' op het whiteboard schreven (Haha, dus niet te ontkennen dat wij het waren...). Dan ben je wel even dankbaar dat twee 14 jarige meisjes je uit de brand kunnen helpen door het via een trucje weg te halen.

Naast onze lessen en de nodige voorbereidingsuren hebben we gelukkig ook genoeg tijd om Rabat en omgeving te ontdekken. Afgelopen zaterdag hebben we eindelijk voor het eerst het nachtleven van Rabat uitgeprobeerd en zijn we met zijn 5en naar een cafeetje geweest, om te vieren dat Jannie 3 jaar haar donorlongen heeft. Hier hebben we lekkere in Fez gebrouwen biertjes gedronken, heel Nederlands vonden we het goedkoopste biertje op de kaart toch nog wat duur naar verwachting, maar toen we later merkten hoeveel gratis lekker eten hierbij kwam was dit zeker niet meer het geval. Dus we hebben vervolgens wéér heel Nederlands uitgebreid gebruik gemaakt van dit gratis eten en naast olijven, pizza en worstjes wel drie grote borden popcorn leeg gegeten. Naast ons waren er maar weinig vrouwen in deze bar vol met mannen. Die rokend en drinkend wél heel netjes naar op DVD opgenomen natuurfilms van de Duitse National Geographic keken.

Vandaag was het tijd voor een omgevingsuitje en zijn we met een klein roeibootje naar de overkant van de rivier gebracht. Hier ligt Rabats zusterstadje Salé. Aangezien in onze reisgidsen verschillende verhalen stonden over de veiligheid van vrouwen in de Exotische Tuinen in Salé, voelden we ons natuurlijk bijzonder uitgedaagd om dit eens even met eigen ogen te gaan ervaren. Maar zoals de meest recente gidsen al lieten blijken waren er geen enge mannen te vinden en was het juist een heerlijk rustgevende tuin met prachtige uitheemse planten en bomen. Wat een andere ervaring dan de stad met zijn altijd aanwezige achtergrond geluiden en op sommige momenten best opdringerige mannen.

We hebben in drie weken tijd al ontzettend veel beleeft, en gaan de komende maanden zeker ook nog veel beleven! We kunnen niet wachten!

Groetjes, Jannie en Melina